Galatasaray, Rize'de sezonun en önemli maçına çıktı. Hatta bence bu maç Fenerbahçe maçından dahi daha kritikti. Zira 4-1'lik AZ Alkmaar hezimetinin ardından yaşanacak puan kaybı, derbi öncesi takımda ve camiada strese yol açabilirdi. Uzun zamandır etkili futbol oynayamayan Galatasaray, yine ilk yarıyı çöpe attı. Bunda en önemli durum, Okan hocanın realiteden uzak duygusal kadro yapma hastalığıydı. 38 yaşındaki Mertens, Rize'de 37. maçına çıktı. Oysa Belçikalı oyuncunun dinlendirilmesi gerekiyordu. 2. yarıya Mertens'in yerine Sallai ile başlayan Galatasaray, 47. dakikada yeni transfer Frankowski'nin asistiyle Osimhen ile golü buldu. Ancak Cimbom'un kolay gol yeme hastalığı yine baş gösterdi ve Çaykur Rizespor 7 dakika sonra skoru eşitledi. O golün ardından oyuna giren Lemina adeta suyun akışını değiştirdi. Lemina sayesinde Galatasaray, hem dönen topları alarak atak sürekliliği sağladı, hem de Sara'nın 10 numara mevkiine geçmesiyle pozisyonlar bulmaya başladı. Dakikalar ilerledikçe herkes "Galatasaray puan kaybedecek" diye düşünmeye başlamıştı. Ta ki 86. dakikaya kadar. Sara'nın kullandığı kornere önce Lemina, sonra da Osimhen kafayı vurdu ve Galatasaray, çok önemli bir deplasmanda kritik bir 3 puan aldı. Nijeryalı oyuncu hem takımını hem de hocası Okan Buruk'u adeta ipten aldı. Bu galibiyet takımın özgüveni açısından oldukça önemli. Ancak Okan hoca, bu maçı doğru analiz etmeli. Tottenham maçının sihriyle geçilen 3'lü savunma inadından vazgeçilmeli. Avrupa Ligi grup aşamalarında en çok gol atan takım (19 gol) olan Galatasaray'ın, ilk 8'e giremeyip 14. olmasının nedeni de yediği 16 goldü. 32. sıradaki Rigas'ın 11 gol yediğini düşündüğümüzde durumun vahameti net olarak ortaya çıkıyor. Kısaca bu takım 3'lü oynayamıyor. En kısa sürede 4-2-3-1 sistemine geri dönülmeli. Haftalardır sahada yürüyen Mertens dinlendirilip Lemina takıma mutlaka monte edilmelidir. Yoksa aynı şeyleri deneyip farklı sonuçlar beklemek Okan hocanın sonu olabilir.
