Otobüs durağında vapur beklemek
Rahmetli babamın söylediği, bana göre gün yüzü görmemiş sözleri vardı. Bu da onlardan birisiydi: Otobüs durağında vapur beklemek. Merhaba baba, nasılsın diye sorduğumda "Otobüs durağında vapur bekliyorum" derdi. İlk zamanlar anlayamazdım, güler geçerdim. Ama yaş ilerledikçe anladım ki babam ne zaman çıkmaza girse, sıkıntılarını çözemez hale geldiğinde bu özlü sözü dile getiriyordu. Biz de vatandaşlar olarak ülkece zor bir sınavdan geçiyoruz; eşitlik içinde, demokratik bir şekilde, hukukun ve adaletin kurallarıyla maalesef yaşayamadığımız bir dönemden geçiyoruz. Herkes birbirine şunu söylüyor: "Ya kimse ses çıkartmıyor, kimse umursamıyor vatandaşı" diye. Zamanın gerçeklerine karşı durmuyoruz ya da karşı durduğumuzda başımıza yargı eliyle sindirilme, baskı ve cezalandırmalar getiriliyor. Peki çözüm olarak ne yapıyoruz? Birbirinin aynı fakat karşı karşıya duran, sadece rövanşist duygularla "onu seç, beni seç" diyen, kendi içinde dahi kimin halkın lideri olacağına karar veremeyen bir çeşit farklı maske altında aynı yüzden medet umuyoruz. Rahmetli babamın dediği gibi "Otobüs durağında vapur bekliyoruz." Bize umut diye ortaya atılanlar da tren istasyonunda vapur beklememizi istiyorlar. Umudumuzu, gençliğimizi ve hayallerimizdeki Türkiye'yi Atatürk çizgisinde muasır medeniyet seviyesine taşımak isteyen bir genç olarak diyorum ki... Her zaman bir üçüncü yol vardır. Yaşasın Tam Bağımsız Türkiye!
